تعيين مناسب ترين محيط كشت و شرايط رشد جهت ريزازديادي پايه هاي رويشي GF677 (هيبريد هلو× بادام)

 در اين تحقيق تکثير پايه هاي GF677 از طريق کشت بافت مورد بررسي قرار گرفت، ابتدا مواد گياهي از جوانه هاي جانبي و انتهايي در اوايل ارديبهشت ماه جمع آوري و سپس ريز نمونه هاي تهيه شده با استفاده از کلريد جيوه 0.1% به مدت 6 دقيقه استريل شدند. محيط هاي کشت (Murashig and Skoog, 1962) MS، MS 1.2 و محيط کشت Knop تغيير يافته که در ماکروالمنت ها تغييراتي داده شده بود در اين آزمايش ها مورد بررسي قرار گرفتند. بهترين شاخه زائي با استفاده از محيط کشت Knop تغيير يافته شامل ساکارز 2%، بنزيل آدنين يک ميلي گرم در ليتر بدون نفتالين استيک اسيد به دست آمد که در اين محيط در هر لوله آزمايش حدود 5 ريز قلمه توليد شد و در سطح 1% بين غلظت هاي هورموني اختلاف معني دار وجود داشت. شرايط اتاق رشد شامل 16 ساعت دوره نوري و دماي25 درجه سانتي گراد در روز و 24 درجه سانتي گراد در شب بود. رطوبت نسبي 45 درصد و شدت نور 3000-2500 لوکس تنظيم شد. در مرحله ريشه زائي استفاده از محيط کشت LS (Linsmaier and Skoog, 1965) با 0.3 ميلي گرم در ليتر ايندول بوتيريک اسيد IBA  ، 1.6 ميلي گرم در ليتر تيامين و 7 روز دوره تاريکي بهترين نتيجه به دست آمده و 80 درصد نمونه ها ريشه دار شدند سپس گياهان ريشه دار شده به محيط هاي خاکي شامل ترکيب 40% پيت و 60% ماسه يا گلدان هاي توربي فشرده(Jiffy)  منتقل شد که با استفاده از گلدان هاي توربي فشرده نتايج بهتري به دست آمد. به طور کلي نتايج حاصله نشان داد که استفاده از محيط کشتKnop  تغيير يافته براي ريزازديادي هيبريد هلو × بادام بر ساير محيط هاي آزمايش شده مانند MS  وMS1/2  در مرحله شاخه زايي برتري داشته ولي در مرحله ريشه زايي براي به دست آوردن نتايج بهتر بايد از محيط کشتLS  استفاده شود و نکته مهم اين که براي ريشه زايي اين پايه ها دوره تاريکي داراي اهميت ويژه اي است.

آدرس این کتاب :