بانک اطلاعاتی علوم پزشکی -> روان شناسی | 19/7/1388 | 634 بار مشاهده | درج شده توسط مدیریت سایت

افسردگي در مبتلايان به سينوزيت مزمن ، شايعتر از ميزان گزارش شده است

محققان علوم پزشکي اعلام کردند افسردگي ، مشکل شايعي است ولي ميزان گزارش شده آن در برخي بيماران کمتر از حد واقعي است. به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس از سان ديه گو ، دکتر جامي ليتواک و همکارانش در دانشگاه علوم تندرستي اورگان در پورتلند اعلام کردند پزشکان بايد مراقب بيماران مبتلا به سينوزيت مزمن باشند که اغلب به افسردگي دچارند ولي اين اختلال آنان گزارش نمي شود.

مجتمع متخصصین ایران به نقل از واحد مرکزی خبر - محققان علوم پزشکي اعلام کردند افسردگي ، مشکل شايعي است ولي ميزان گزارش شده آن در برخي بيماران کمتر از حد واقعي است.
به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس از سان ديه گو ، دکتر جامي ليتواک و همکارانش در دانشگاه علوم تندرستي اورگان در پورتلند اعلام کردند پزشکان بايد مراقب بيماران مبتلا به سينوزيت مزمن باشند که اغلب به افسردگي دچارند ولي اين اختلال آنان گزارش نمي شود.
محققان با بررسي هفتاد و سه بيمار مبتلا به سينوزيت مزمن که التهاب دراز مدت داشتند دريافتند ، نه مميز شش دهم درصد آنان ، افسرده گزارش شده بودند.
ولي وقتي که آنان را مورد بررسي کامل قرار دادند دريافتند بيست و نيم درصد آنان به طور واقعي به افسردگي مبتلا هستند.
محققان بر اين باورندکه ميزان واقعي افسردگي در اين دسته از بيماران به طور کامل گزارش نمي شود.
نتايج بررسي اين محققان در شماره اخير نشريه بنياد جراحي سر و گردن و آکادمي گوش و حلق و بيني منتشر شده است.
افسردگي اقسام گوناگون دارد، شايع ترين آن افسردگي كبير است كه فرد مبتلا به آن گاهي شاد و خوشدل و موقتاً فعال مي شود.
نوعي از افسردگي كبير به افسردگي ماليخوليايي موسوم است كه بيمار هيچ گاه از چيزي دلخوش نمي شود در حدود پانزده درصد مبتلايان به افسردگي كبير دچار افسردگي اوهام اند كه معمولاً با خلق و خوي اندوهگين همراه است.
مثلاً خود را گناهكار و غير قابل بخشش تصور مي كنند.
در حدود پانزده در صد مبتلايان به افسردگي كبير نيز دچار روان پريشي مي شوند.
نوع ديگري از افسردگي وجود دارد به نام "افسردگي غيرمعمول" كه بر خلاف اسمش شايع است.
علامات مرضي آن عكس علامات مرضي افسردگي معمولي است كه مبتلايان كم مي خوابند و كم مي خورند.
مبتلايان به افسردگي غير معمول زياد مي خوابند و زياد مي خورند و به سرعت اضافه وزن پيدا مي كنند.
نوع ديگرافسردگي، روان رنجوري است كه عموماً حدود دو سال طول مي كشد و علامات مرضي آن خفيف تر از افسردگي كبير است ولي همواره احساس ناراحتي مي كنند.
شيوع افسردگي در قرن بيستم به خصوص بعد از دو جنگ جهاني بيشتر شده است، علت آن را مصرف دارو و الكل، افزايش استرس و كاهش اشتغال گفته اند ؛
علت ديگر افزايش افسردگي تغييرات اساسي اجتماعي است.
گروهي از روان شناسان بر اين باورند كه جامعه كنوني، كانوني ناسالم در درون افراد به وجود آورده و آنها را بيش از اندازه به رضايت خاطر و شكست هاي شخصي وابسته كرده است.
آنچه گفته شد جنبه نظري دارد ولي بعضي از پژوهشگران درباره جنبه علمي علت ها اظهار نظر كرده اند. بر اساس پژوهش هاي آنها، تلويزيون " منشاء عمده افسردگي است"Paul Kottl روان پزشك مركز پزشكي پنسيلوانيا كشف كرده است كه " ارتباط تنگانگي بين دسترسي مداوم كودكان به تلويزيون و افسردگي كبير در بيست و چهار سالگي وجود دارد.
افسردگي كبير بيشتر در دهه هاي سوم و چهارم زندگي ظاهر مي گردد و در غالب افراد بين شش ماه تا يك سال، حتي بدون درمان رفع مي شود ؛ ولي اگر درمان شود بعد از چند هفته از بين مي رود.
بازگشت افسردگي در بيش از نيمي از افراد ظرف دو سال بعد از رويداد نخستين رخ مي دهد.
خطر افسردگي با تعداد بازگشت ها افزايش مي يابد. بدين معني كه بعد از دو بازگشت، هفتاد در صد و بعد از سه بازگشت به نود درصد مي رسد.
عوامل زير خطر بازگشت افسردگي را افزايش مي دهند:
اگر نخستين افسردگي پيش از بيست سالگي رخ داده باشد و سابقه خانوادگي موجود باشد؛
اگرنخستين افسردگي شديد باشد و دير به درمان اقدام شده باشد؛
اگر بيماري رواني ديگري نيز وجود داشته باشد؛
اگر فرد نسبت به استرس ها يا ديگر عوامل اجتماعي آسيب پذيرتر باشد.
اگر فرد از افسردگي قبلي كاملاً بهبود نيافته باشد؛
اگر افسردگي در اواخر عمر رخ داده باشد.