رامبراند با کشیدن هر چه بیشتر جزئیات در اطراف و داخل چشمهای سوژه هایش به ذاتی ترین جاذبه های چهره انسانها دست پیدا می کرده است، ویژگی که بیننده را در تجربه ای آرامش بخش غرق می کند.

\ استیو دی پائولا\ از دانشگاه بریتیش کلمبیا می گوید شاید رامبراند بنیانگذار تکنیک نقاشی باشد که در آن نگاه بیننده در اطراف چهره سوژه هدایت شده و حسی ویژه و آرامش بخش را برای بیننده متجلی می کند.

هنرمندان عصر رنسانس تکنیکهای متفاوتی برای درگیر کردن مخاطبان خود استفاده می کردند. بسیاری از آنها علوم و دانش جدید نورپردازی، فاصله بندی و چیدمان، و پرسپکتیو را در این زمینه به کار می گرفتند.

به منظور جداسازی و تعیین عواملی که در جادوی پرتره های رامبراند پنهان شده اند محققان از برنامه تفسیر رایانه ای برای خلق دوباره و عکس مانند چهار نمونه از مشهور ترین پرتره های به جا مانده از این نقاش مشهور از تصاویر خود وی و دیگر مدلها استفاده کردند.

با تقلید تکنیک رامبراند، دی پائولا بر روی مناطقی از چهره مدلهای نقاشی از قبیل چشمها تمرکز بیشتر و دقیقتری کرد. وی سپس حرکات چشم بینندگان در حالی که آنها به تصاویر اصلی از مدلها و پرتره های شبیه سازی شده رامبراند نگاه می کردند را ردیابی کرد.

به گفته وی در هنگام نمایش پرتره های شبیه سازی شده رامبراند بینندگان به سرعت بر روی چشمهای پر از جزئیات متمرکز می شوند و برای مدت طولانی به آن خیره می شوند، در نتیجه حرکات چشم آرامتر می شود. همچنین انتقال از لبه های شفاف تا کدر که به  مرزهای پیدا و پنهان شهرت دارند، چشمهای بینندگان را به آرامی در اطراف چهره هدایت می کنند.

این مطالعه اولین مطالعه ای است که به صورت ویژه به تعیین تاثیر این تکنیک راهنمای چشم بر روی بینندگان پرداخته و منشاء آن را به رامبراند نسبت داده است.

بر اساس گزارش لایو ساینس، بینندگان در عین حال پرتره های حاوی این راهنماهای چشمی را به عکسهایی یکپارچه از جزئیات تابلوهای نقاشی ترجیح می دادند. به گفته محققان شاید رامبراند از چگونگی رفتار چشمهایش هنگام مشاهده یک نقاشی آگاه بوده است یا اینکه این تکنیک را به صورت کاملا آگاهانه پایه گذاری کرده است، اما به هر حال وی درک درستی از چگونگی عملکرد چشمهای انسان را به ثبت رسانده است.